Let's Dance: نقد و بررسی فیلمLet’s Dance Netflix

یک درام نوجوان که در آن رقص کلاسیک و باله به نمایش درمی آید.
Let’s Dance یک درام نوجوان فرانسوی است که در نتفلیکس پخش شده و به کارگردانی لادیسلاس چولات است. با الهام از StreetDance 3D ، بازیگران فیلم Let’s Dance بازیگرهای جوان ، رایان بنتتی و الکسیا جوردانو را بازی می کنند.

پاریس. جوزف رقصنده جوان هیپ هاپ است. او به همراه خدمه و دوست دخترش در استماع مسابقه رقص مسترهای هیپ-هاپ شرکت می کند. در حالی که این تیم موفق به صعود به فینال این رقابت ها می شود ، خیانت اما باعث می شود که او از این رقابت کنار بیاید. در کلیه سردرگمی و بدون اینکه مکانی برای رفتن پیدا کند ، جوزف در خانه رمی ، ناپدری سابق و مربی اصلی آکادمی معتبر رقص کلاسیک را می کوبد. رمی ، که مدرسه او با مشکل ساختاری روبرو است ، تصمیم به استخدام یوسف برای آموزش دانش آموزان هیپ هاپ. با انجام این کار ، او امیدوار است که به یوسف کمک کند تا اعتماد به نفس خود را به عنوان یک رقصنده بدست آورد.

Let's Dance: درام نوجوان موجود در Netflix

این اولین بار نیست که مشهورترین غول استریم جهان ، محصولات سرگرمی را با هدف و با هدف بینش مخاطبان جوان توزیع کرده است. به جرات می توان گفت Netflix به طور عمده محتوایی را انتخاب می کند که نسل Z ، نوجوانان ، هزاره ها را هدف قرار می دهد. تاریخ ایده آل ، تابستان گذشته ، شخصی عالی اما فقط برای ماندن در حوزه رقص ، نبرد ، یک فیلم نروژی به کارگردانی Katarina Launing ، که نقشه آن بسیار یادآور فیلم مورد نظر است. بیایید Dance را به همان جهت دنبال کنیم که محصولات ذکر شده در بالا ، همان بوم ، سبک ، بافت ، انتخاب های زیبایی شناسی ، حتی با همان پایان.

Let's Dance متعلق به زیر ژانر مسابقه رقص هیپ هاپ ، یک ژانر فرعی است که به عنوان بسیاری از فیلم های رقص اشاره می کند که این رقابت را به عنوان مخرج مشترک خود دارند: از Save the Last Dance ، Honey ، Step Up گرفته تا همان StreetDance که فیلم الهام بخش اولین ویژگی کارگردان تئاتر ، لادیسلاس چولات ، Let Dance متحد داستان های مختلفی است ، از درام یتیم مادری یوسف ، تا تقاطع مثلث عاشقانه ، تا برخورد دو سبک رقص دشوار که با تشکر از راهی برای همزیستی پیدا می کند رویکرد جوزف به یک رقصنده آکادمی.

رقص کلاسیک و هیپ هاپ در Let’s Dance ملاقات می کنند

جوهره این درام نوجوان در اتحاد دنیای موازی نهفته است و نشان می دهد که چگونه این سبک ها چندان متفاوت و از هم دور نیستند. این کارگردان با آمیختن ماهرانه باله با رقص های خیابانی می تواند درک کند که موانع موسیقی و اجتماعی واقعاً چقدر نازکتر از تصور است. رقص کلاسیک و هیپ هاپ دیدار می کنند ، اما فاقد نقشه قدرتمندی برای استراحت ، داستان ترجیح می دهد که به عشق و رویکرد دو شخصیت اصلی تکیه کند ، هم برای حفظ ریتم فیلم و هم برای حس کردن درهم تنیدگی از این دو رویداد.

متأسفانه ، Let’s Dance یک داستان قانع کننده و جالب را ندارد که بتواند مدت زمان تقریباً دو ساعت آن را توجیه کند ؛ ناگفته نماند ، فیلمهای مربوط به مسابقات رقص غالباً شبیه فیلمهای اکشن / ورزشی (مانند راکی ​​است که توسط شخصیت اصلی فیلم مشاهده می شود) بسیار شبیه به فیلم های اکشن و ورزشی هستند (مانند راکی ​​که توسط شخصیت اصلی فیلم دیده می شود) که در آن شخصیت های اصلی می جنگند ، برنده می شوند و از دست می دهند. بسته به داستان و انتخاب های دراماتیک. علیرغم ارجاعات ، نقل قول ها و سکانس های رقص ، که از پویایی و خلاقیت خاصی برخوردار نیستند ، بیایید Dance Dance نیز از ساخت صحنه های رقص ناامید شویم که مانند سایر فیلم ها هیچ گونه فضای داخلی ، نیرومندی یا کارآمدی ، ویژگی هایی که در آنها وجود دارد ، نخواهد بود. تا اوج نهایی باید در طول فیلم ادامه یابد و پیروز شود.